Cem Adrian ve Sena Şener'in şarkısının sözlerine şöyle bir bakıp düşündüğünde sevgili dostum; bir Türkiye gerçeğine daha şahitlik yapmış oluyorsun..! Bıkmadan, usanmadan hakikat neyse, neye inanıyor ve onu insan gibi savunan her kim varsa işte onlar, geleceğin Türkiyesine damgasını vuracaklar! Yarınki Türkiye, bugünkü Türkiyenin bazı hayati hatalarını elbette yapmayacaktır. En azından hatalardan vazgeçip, zararın neresinden dönsen kârdır düşüncesiyle yeni bir akıl çapı egemen olacaktır. Elbette bugünkünden daha iyi olacak her şey! Bu bir ümit değil sevgili dostum; bir uyanış hareketi sadece...Devrilen devrilecek, evrilen evrilecek! İnat edenler devrilecek, akla uygun hareket edenlerin ise akılları başına gelecek ve evrilip dönüşecekler; miskinlikten kurtulup insan olmanın, adam olmanın, kötülüklerden kaçınmanın, erdemli olmanın, faydalı birer birey olarak yaşamanın yollarını bulacaklar; arayacaklar, buna mecburlar...! Ya bir yol bulacaklar ya da yoldan çekilmek zorunda kalacaklar...Hani var ya kervan yolda dizilir; işte bunun gibi, yolcu yolunda gerek diyenlere kimse mani olamayacak, bir su misali hayat akıp gidecek; su bulanıklıktan kurtulacak!
İşte, tam da burada dönelim şarkının sözlerine:
"Kurumuş çiçekleri sulayan biri var
Hâlâ, hâlâ
Yıkanmış sokaklarda ayak izleri arıyor
Hâlâ, hâlâ
Yanmış fotoğraflar çerçevelerde
Hâlâ, hâlâ
Siyah kâğıtlara siyah mektuplar yazıyor
Hâlâ, hâlâ
İnandım desem, yanıldım desem
Düştüm desem, kalktım desem
Kırıldım desem, tuz buz desem
Kalbim desem, kalbim
Yine mi yol, yine mi son
Kırık, dökük, delik deşik o yorgun kalbime
Yine mi yol, yine mi son
Yitik, bitik, sökük, dikik, yaralı kalbim
Herkes nasıl yalnız
Kırgın ve inançsız
Karşımda karanlık
Hep yine mi yol, yine mi yol
Bir filmin sonunda
Yanlış bir oyunda
Çıkmaz bir sokakta
Hep yine mi yol, yine mi yol
Sesimi kimse duymuyor
Hiç kimse kurtaramıyor
Uçurumun dibinde
Yine mi yol, yine mi yol
Kayboldum kimse bilmiyor
Uzanıp yetişemiyor
Düştüğüm çukurda
Yine mi yol, yine mi yol
Yine mi yol, yine mi son
Kırık, dökük, delik deşik o yorgun kalbime
Yine mi yol, yine mi son
Yitik, bitik, sökük, dikik, yaralı kalbim
Yine mi yol, yine mi son
Kırık, dökük, delik deşik o yorgun kalbime
Yine mi yol, yine mi son
Yitik, bitik, sökük, dikik, yaralı kalbim..."
Velhasılı kelam sevgili dostum; aptallaştırılmak istenen ve adeta beyni sulandırılmış bir toplumun sağı solunun ne olacağını hiç kimse tahmin edemez; tarih hariç, affetmez!
