Babalar vardır sevgili dostum, özlenir ve hep aranır, özlemle yad edilir...
Babalar vardır, her daim kendi başarı hikayesini, para, pul, mevkisinden dem vurur ve kendisini baba zanneder...
Babalar vardır, sevgi, merhamet,sefkat ve adalet yüklüdür ve öyle de yaşar; dile bile getirmez nesi var nesi yok diye. Sadece var olanı paylaşmanın derdindedir.
En büyük öğüdü "kötülük yapma" oğlum veya kızım der...
Babalar vardır,şan şöhret peşinde bir ömür tüketirler, kurnazdırlar, kendilerini aklın efendisi zannederler...
Devletin bütün nimetlerinden yararlanırlar; yine de doymazlar ve tatmin olmazlar.
Babalar gibi yalan konuşurlar ama yalanlarına kendileri de inanırlar. Bilmezler ki bu babalık babalık degildir; olsa olsa şam babası veya iskele babasıdırlar.
Sonunda bu babalar da her baba gibi ölürler, ama sadece toprağın ihtiyaç duyduğu bir azot olarak toprağa karışıp giderler.
Üzerlerine gösterişli mezarlar yapılır adeta türbeye dönüştürülür.
Ama birilerinin gönüllerinde yine de babadırlar...
Babalar vardır sevgili dostum, çocukları olmasa da babaların babası gibi yasarlar ve milletinin gönlünde taht kurarlar...
Marifet baba olmakta değil sevgili dostum insan olmakta, insan...!
