"Menfaat her şey, vefa hiçbir şeydir!" diyen insanlara hiç de şaşırma sevgili dostum!
İster zamanın koşullarından böyle de, istersen devir değişti de! Ne dersen de, sonuçta "unutur" insan.
Tutkuyu da unutur,
Sevgiyi de unutur,
Aşkı da unutur,
Saygıyı da unutur,
Hürmeti de unutur,
Tahammülü de unutur,
Sabrı da unutur,
Öfkeyi de unutur,
Varlığı da unutur,
Yokluğu da unutur,
Yalanı da unutur,
Gerçeği de unutur,
İyiliği de, kötülüğü de unutur...
Her şey dönme dolap misali kısacası...
Yani insan her halükârda unutur; hiç şaşırma...!
Bu hem büyük bir lânet, hem de hediyedir aslında... Hediyedir; çünkü kalbini kıran dostunu, arkadaşını unutmak istersin. İhaneti, yalanı, utanç verici anları, yalnızlığını, hayal kırıklıklarını, çuvalladığın, dibe vurduğun, ilk aşkından ayrıldığını anı ve ölümü unutmak gerçek bir hediyedir. Unutur ve kurtulursun aslında. İnsanları unutabilirsin, olayları, mekânları, zamanı unutabilirsin. Bir insanı da unutabilirsin; hatta onun sana yaptıklarını da...Ama o insanın sana neler hissettirdiğini asla unutamazsın.
İnsan şu kısacık ömrüne, o kadar çok şey yüklemiştir ki, unutmaktan başka çaresi de yoktur. Unutmayan, unutamayan, unutmak için yol ve yöntem aramayanların ruh sağlığı tehlikede! Öyle bir beyin kemirmedir ki bu, insanın ömrünü yiyip bitirir...Unutma becerisi, insanın en büyük becerilerinden biri, başarabilene ne mutlu!
Velhasıl kelam, yarın için endişelenmek, sadece bugünün huzurunu kaçırır sevgili dostum!
Endişe bittiği anda sağlığın da düzelir!
Kişilik uyumu olmadan, sadece bir beden ya da yüze aşık olmayın!
Sizi gerçekten ve samimi olarak isteyen birine aşık olun. Size yardım eden, sizi destekleyen, sizi özleyen, sizinle yaşlanmak isteyen güçlü karakterlere aşık olun!
Sevgisiz, vefasız, hırslarının ve hayallerinin esiri olan insanlardan uzak durun...
Unutma ki, bazı insanların hiçbir amacı yoktur! Sadece dünyanın yandığını görmek isterler!
Unutmak ne mümkün deme, onları da unut, affet! Kurtul! Gitsin!
