Öyle böyle değil sevgili dostum; kime dokunsan bin ah işitiyor insan...Herkes canlı bomba gibi dolaşıyor sokaklarda ve öylece yaşıyor; olan bitene öfke dolu bakarak. Sadece o kadar! İyi değiliz yani...Sanki, ölmüşüz, ölmekten veya her birimiz ölüyoruz bir köşede. Memleketimin insanının basireti bağlanmışçasına veya ölü toprağı serilmişçesine yaşanıyor her şey.
Öyle bir ülke düşün ki, sevgili dostum; hiçbir şeyin farkında olmadan, her şeye geç kalarak yaşıyoruz bu hayatı. Dertlerimizi samimice paylaşıp birbirimize sarılamıyoruz artık! İnsan, saramadığı yarayı saklarmış; bazen bir gülüşün içine gizler, bazen derin bir sessizliğe kundaklarmış...İyilik ettiğini düşünüp de hayatları zindan edenler bir tarafa, iyilik edenlerden mükâfat bekleyenler de var ki sevgili dostum; hepsinin ruhunda tefecilik var! Gökyüzüne hevesli sözlerimiz var ama uçurmaya yetecek mecalimiz yok şu anda; onları uçuramıyoruz simdilik...Şöyle dikkatlice bir bak insanların gözlerinin içine sevgili dostum! Çok tuhaf; ağlayamayan ama ruhu paramparça olmuş insanların gözleri bunlar...Çoğu insan kahrından alıp başını bir yerlere gitmek ister gibi...Gitmek çözüm değil de, insan, kaçmanın başka türlüsünü bilmiyor ki sevgili dostum! Olan biten her saçmalık karşısında beynini frenleyemeyen insanların çektiği acıyı düşünebiliyor musun? Kafalarımızda, susmaları için yalvardığımız seslerden bir türlü kurtulamıyoruz. Şöyle sırtüstü bir çimenin üstüne yatıp göğü seyretmeyi de unutmuşuz. Derin maviliklerin ve sonsuzluğun çocuksu duygularından uzaklaştıkça uzaklaşıyoruz. Ve sevgili dostum; gökyüzü ruhuna meydan okuduğunda bunu daha iyi anlayacaksın!
Velhasılı kelam sevgili dostum; devletiyle özel sektörüyle herkes elele vermiş milleti kazıklamakla ve dalga geçmekle meşgul bugünlerde. Tam bir zorbalık ve dayatma ortamı hâkim! Ortalık toz duman! Bin tane bıçak girer sırtımıza, binini de çıkartırız; ama bir tanesinde ellerimiz titremişti deriz! Ne çare ki, hiç akıllanmayız!
Lâkin hepsinin de izi var; bedenimizde, yaşıyor...Her şeye rağmen sevgili dostum; gözümüzün önünde güzel bir gelecek canlandırmaktan da kendimizi alamıyoruz. Hani var ya, bir tarafta korku, bir tarafta sevgi, bir tarafta ise ümit! Hepsi var sevgili dostum; hepsi var insanlar için bu hayatta...
