Zaman denen bir ilaç vardır, reçetelerde yazmayan. Zamanla unutulur derler bütün acılar. Ne kadar da doğrudur bu söz. Fakat, insanoğlu zaten unutmaya meyillidir. Zamanda mıdır marifet yoksa insanoğlunda mıdır bilinmez.
Dinmez dediğin her acı zamanla diner. Daha gülmez dediğin yüzün zamanla güler. Asla dediklerin zamanla değişir. Zaman sen nasıl bir şeysin, ödül müsün? Ceza mı?
Zaman yavaş yavaş kemirir ,sonunda da öldürür. En zengini kendine zaman satın alamadı, en iyi bilim adamı kendi için 1 dakika daha yaratamadı. Zaman her zaman kendi bildiğini okudu.
Birde zâmana karşı koymaya çalışanlar vardır,sonu hüsranla biten. En doğrusu karşı koymak yerine ayak uydurmaktır. Çünkü her zaman, zaman kazanır. Finali her zaman ,zaman yazar, son repliği her zaman ,zaman söyler. Zaman sen nasıl bir şeysin ödül müsün ?
Ceza mı ?
Fakat çok nadide insanĺar vardır, çok nadide eserler, onlar zamansızdır.
Ne zaman onlara bulaşır nede onlar zamana.
Onlar zaman aktıkça degérlerine değer katarlar,her yüzyılda değer ve kabul görürler, dedim ya onlar nadide dir.
Genel olarak zaman herkese eşit akar,adildir bu yönüyle, fakat herkese eşit davranmaz, kimini aktıkça degersizleştirir ,kimini aktıkça değer katar.
Zaman sen ne tuhaf bir şeysin, ödül müsün?
Ceza mı?
