Henüz sonbahar kendini tam olarak hissettirmese de, sevgili dostum; hayatımızın her anında yer alan ve gönüllerinize taht kuran güzel insanlarla da vedalaşıyoruz; onları toprağa emanet ediyoruz birer birer.
Arkasında bıraktıkları bütün hatıraları da, birer birer anmakla geçiriyoruz günlerimizi. Bazen sürpriz bir ölüm, bazen de beklenen bir sonla karşılaşıyoruz hayatımızda.
Sevdiğimiz insanlar, hayatımızdan birer birer çıktıkça bizler de, yalnızlaşıyoruz tabiki...
Hüzünler, kederler ve özlemler derken sonra tekrar hayatın akışı içinde yerimizi alıyoruz.
Sen sen ol sevgili dostum; yaşarken sevdiklerini her daim hatırla ve onlara sevgini ve ilgini göster; esirgeme...İnsan varken kıymet bilmek kadar güzel bir yaşam felsefesi olamaz. Hem gönüllerde, hem de vicdanlarda tertemiz bir yol çizersin kendine...
Ölüm, sonsuzluğa geçiş; yaşayanlar ise bu dünyanın çilesini çekmekle mükellef sevgili dostum!
Velhasılı kelam, hayat dediğimiz bu kısa yolculukta, insan olarak yaşamaktır esas olan ve de gönüllerde taht kurmak; iyilikle anılmak ve öylece ismini gökkubbeye altın harflerle yazmak...
