Kendini mutsuz hissetmen için sebeplerin var elbette; gözlerinden okunuyor. Kırgındın belki de olup biten her şeye ve saçma sapan bulduğun bütün tartışmalardan nefret ettiğin de açık saçık belli oluyor.
Gözlerin buğulu, kaçırıyordun sürekli "çok mutsuzum" der gibisin...
Bıkmıştın bitip tükenmeyen saçma kavgalardan; bazen suçlu arasan da bulamazdın...
İşte böyle bir anda tatlı ya da dondurma yemek iyi gelecektir diye düşünerek arayışa girersin! Teselli etmek istersin, çözüm arayışın başlarsın aklınca; başlarsın başlamasına ama sen küçüksün küçüğüm üzme kendini!
Fikirlerini bir bir sıralarken, dokunursun insanın kalbine; duygu seli alıp başını giderken, güçlü olmaya çalışırsın; büyümüş gibi!
Çare arar gibisin ümitsizliğe, çare bizde sevgili dostum çare bizde!
Kapılmışız mutsuzluk rüzgarına ve anlamsız takıntılara! İstesen de anlayamazsın yaşamadıktan başka! Daha vaktin vardır hayatın derin kulvarlarında dolaşmaya; acele eder gibisin!
Lâkin bilemezsin adımların nasıl olacağını!
Velhasılı kelam sevgili dostum; çocuk deyip geçme...
Çocukluk insanın anavatanı gibidir; dünyasını köreltme...
