Dürüst,
Kişilikli,
Özü, sözü bir,
Az konuşup, çok dinleyen biriydi…
KTÜ
Fen Fakültesi
Kimya Bölümüne gelip
Onu ilk tanıdığımda,
Asaletini hemen fark ettim…
Zaten
Asaletli bir sülale olan
Trabzon’un Köprübaşı ilçesinden
“Erdöl” sülalesinin
Bir bireyiydi…
Öğretim Görevlisi olduğu halde
Aynı zamanda
Elektronik Mühendisiydi…
Bilgisayar
Ve
Elektronik malzemelerimiz
Bozulduğunda, ona getiriyor,
“Hocam,
Habunun içine
Ne kaçmış” diye söylediğimizde,
O elektronik malzemeyi
Alır,
İyice inceleyip,
Kaç günde eksik parçasını
Temin edip,
Tamir edip, geriye verdiğinde
“Bunun içine
Tatlı kaçmış” diye, söylerdi…
Ancak
Ben şahsen
Onlarca malzemeyi
Ona, tamir ettirdiğim halde,
Bir defa bile
Tatlı alıp getirmedim…
Tabi
Üniversitenin çoğunluğu
Benim gibi…
Aldığı tatlıları da
Bizim bir araya toplandığımız
Hep beraber
Çay içip sohbet ettiğimiz
Çay salonuna götürür,
Bütün Kimya Bölümü elemanları
Çay eşliğinde,
Tatlıları yerdik…
Yine
Yaklaşık 30 yıllık memuriyet hayatında
Ona özel
Bir gelenek yapmıştı…
Ayın 15’i
Hafta içine rastlarsa
Aynı gün,
Hafta sonuna rastlarsa
Hafta mesaisinin başladığı ilk günü
Elinde
Bir çanta simitle,
Kimya Bölümü çay salonuna gelir,
Herkesin yemesi için
Masalara bırakırdı…
Öyle ki,
Bazen aybaşını unutur
Onun getirdiği
Mis gibi Trabzon Simitleriyle,
Aybaşını hatırlardık…
Dürüst,
Özü sözü bir olması bir tarafa
Aynı zamanda
Çok cömert bir hocamızdı…
Nişan,
Düğün gibi etkinliklere
Para toplandığında,
Herkesten önce cebine davranır,
Yardımseverliğini cömertçe gösterirdi…
Onu gören
Ve
Elini cebine bir türlü atamayan
Anlı şanlı Prof.ler,
İstemeye istemeye de olsa
Elini,
Cebine götürmek zorunda kalırdı…
Evet
Bu hocamız,
Öğretim Görevlisi Muammer Erdöl…
Muammer Hocamız
Yaş haddinden dün itibariyle
Emekli oldu…
Yalan yok,
Muammer Hocamızın
Çay salonunda
Çok az konuştuğu zamanlarda bile,
Bilge konuşmalarından
Oldukça feyz aldım…
Sorunlara
Bulduğu çözümler,
Hep
İsabetli olmuştur…
Onun boş konuştuğunu, kimse duymadı…
Onun gibilerin emekliliği
Diğer insanların
Emekliliğine hiç benzemez…
Çünkü
Ölene kadar,
Işığını diğer insanlara vermek zorundadır…
Yani
Muammer Hocam gibi
Toplumu aydınlatıp, örnek olan
Gerçek âlimler,
Ancak
Öldüğünde rahata kavuşur
Ve
Dinlenebilirler…
Bu bağlamda
Ben emeklilik diyemiyorum
Ama
Yeni hayatında,
Muammer Hocama,
Eşine ve bütün ailesine, mutluluklar dilerim…
Yolun
Açık olsun…
Tabi
Bu korona virüs illetine
Yine kurbanlar veriyoruz…
Üniversitemizde,
Nezaket erbabı,
Saygılı ve
Nazik bir arkadaşımız olan
Kemal Köse arkadaşımızı da,
Muammer hocamızı
Emekli ettiğimizden bir gün sonra
Ne yazık ki kaybettik…
Kemal Ağabeyimize
Allah(cc)’tan rahmet,
Ailesi,
Mesai arkadaşları ve sevenlerine
Başsağlığı dilerim…
