"Ne yaptıysak kimseye sevdiremedik kendimizi" diyordu ya bilge sevgili dostum! Nihayetinde anlaşıldı ki, bilge de yanılmış...Beşer, şaşar kısacası...
Herkesle dost olduğunda,
Herkese güvenmeyi seçtiğinde,
Her istenileni yaptığında,
Her şeye gülüp geçip keyif aldığında...
Her değişikliğe uyum sağladığında,
Her söze inandığında,
Her çağıranın yanına gittiğinde,
Her yerde bulunduğunda,
Her şeyi yediğinde,
Her sırrı saklamadığında,
Her gün değişik maske giydiğinde,
Herkesi mutlu etmek istediğinde,
Her söylenileni kabul ettiğinde,
İnan bana o "herkes" sizi çook, sevecek sevgili dostum çoook sevecek...!
Velhasılı kelam sevgili dostum ironi yapmak bir tarafa, aşırı özveri hastalığına tutulmuş insanlar, cömertlikle saçıp savunmayı birbirine karıştırdığı için perişan bir sonla karşılaşıyor; sevildiğini ve önemsendiğini zannetmiştir; ama hiç de öyle değildir...Lakin olan olmuş bitmiş yapayalnız kalmıştır. Ama yine de olsun!
Konuştuklarına dikkat et!
İnsanı hoş gösteren de, boş gösteren de dilidir sevgili dostum!