İnsan unutamam dese de, inanma sevgili dostum; her şey unutulur; öyle böyle değil yani...
Zaman geçer, mekanlar ve insanlar değişir; her şey bir masala dönüşür; bazen de bir hikâyenin ayrıntıları olur ve öylece de, gerçekler kimliğini kaybeder; dönüşür zamanın girdabında, hiç olur.
Hiçlik önemli bir anlam taşır; insan olmak ve insanlığını kaybetmemek için mücadele edenlerin hayatında...
Pek çok kişi için anlamsızdır, anlamsız olmasına ama sen öyle anlamlar yüklersin ki hiçliğe, kimsenin umurunda bile değildir.
Yutkunursun çoğu kez, göğsün daralır, beyninin derinliklerinde müthiş bir kovalamacaya şahit olursun.
Ve bazen de ayakların taşıyamaz bedenini, isyan edercesine. Girmiştir bir kere kahrolasıca güve...
Benimle yaşamayı öğreneceksin der gibi. Yasarsın elbette, içten içe kemiren güvenin varlığına inat. Artık alışırsın varlığına sesi sesin olur, varlığı ise tecrübelerin...
