Allahın cezası bir güve ince ince kemiriyor hayatımızı...
Sistemin ta merkezinde adeta dans ediyor...
Yine de sinsi ısırıklarının acısını hissetmiyoruz ne hikmetse...
Ne zaman ardında şekilsiz ve çirkin bir iz bırakmaya başlıyor; işte ancak o zaman ayılıyoruz başımıza gelenlere...
Sistemin içine veya insana bir kere güve girdiyse, onu kemirmeye başladığını anladığında gecenin sessizliğinde kemirme seslerine alışacaksın. İlaç nafile...
Beslendikçe üreyecekler fütursuzca...
Sadece üremek ve çoğalmak için kemirip dururlar...
Sesler gün geçtikçe çeşitlenecek ve artacaktır huzursuz olsan da alışacaksın işte...
Bitiş zamanını bekleyeceksin ve güveyle yaşamaya alışacaksın...
Bir gün seslerinin kesildiğini hissettiğinde ohh kurtulduk diyerek sevinmeyeceksiniz... Bilmediğiniz başka işlerle meşgul oluyordur...her halükarda bu sessizlik bir gün tekrar bozulacaktır elbette...
Tekrarlanan bu işleyiş aslında hayatınızdan hiç eksik olmayacaktır...kötülüğün ve acı çekmenin insan var oldukça yaşanacağı gerçeğini anlayamadan yada anladığınız zaman bu dünyadan göçüp gitmiş olacaktır insan, sistem yada kurumlar... Bazen kökten çözmek için sorunu...
Ateşe atmak istersin...
Ancak acırsın..onları bir canlı olarak görür yaratılış nedeninin olduğunu düşünür vazgeçersin...
,Merhametin ve şefkatin ağır basar yine de...
Bu arada sen yanarsın..
Hem de hiç tütmeyen bir ateşin içinde..
